"Inferno" - recenzja - Lady House

Uwaga! Tekst zawiera informacje o przebiegu akcji!

Stypendium wciąż w drodze na konto, ale to nie przeszkodziło mi w wydaniu ostatnich pieniędzy na książkę. Tym bardziej, że nie dość, że to Dan Brown jest autorem, to na dodatek egzemplarze w twardej oprawie kosztowały około trzydziestu złotych! Jak mogłabym nie skorzystać z takiej znakomitej oferty?

Tego autora od pewnego czasu polecać już nie trzeba. Dzięki dwóm bestsellerom („Kod Leonarda da Vinci” i „Anioły i demony”), a wcześniej nieco mniej poczytnym, ale równie znakomitym pozycjom, Dan Brown utrzymuje się w czołówkach rankingów najlepszych pisarzy współczesnych. Tajemnica sukcesu tkwi w umiejętności tworzenia niesamowitego napięcia, szokujących zwrotów akcji i wybieraniu tematów, które niejako dotykają mniej lub bardziej każdego człowieka.

Opłacało się zaufać Brownowi po raz kolejny i kupić jego nową książkę bez poszukiwania opinii o niej w różnych źródłach. Ba, nawet znajomych, którzy już czytali, o nic nie podpytywałam, żeby nie zepsuć sobie radości z obgryzania paznokci. Już pierwsze fragmenty, w których pojawiły się nawiązania do „Boskiej Komedii” Dantego wywołały u mnie gęsią skórkę. Dante jest Kimś. Żył w XV wieku.; do dziś czytają go przeciętni czytelnicy, a nie jedynie uczniowie i badacze. Utwór, najznamienitsze dzieło poety, wciąż nie jest do końca wyjaśniony, wiele sensów nadal pozostaje utajnionych. Geniusz Dantego nie przestaje zadziwiać, pociągać i fascynować. Nic dziwnego, że zainspirował kolejnego twórcę (po sześciuset latach! Aktualność Dantego jest niewiarygodna) do napisania własnego dzieła i umieszczenia w nim nawiązań do „Boskiej Komedii”.
Robert Langdon, wykładowca uniwersytecki, specjalista w dziedzinie symboli, budzi się w szpitalu i z przerażeniem odkrywa, że nie ma pojęcia, jak się tam znalazł. Jeszcze bardziej szokuje go fakt, że ostatnie wspomnienia pochodzą ze Stanów Zjednoczonych, a on sam obecnie znajduje się we Włoszech. Nie jest mu dane kontemplowanie własnego losu – okazuje się, że po raz kolejny wplątał się w sytuację, która zagraża jego życiu. W szpitalu pojawia się kobieta, która z nieznanych Langdonowi powodów postanawia go zlikwidować...

Emocjonujący początek to jedynie przedsmak dalszych wydarzeń. Pościgi, kradzież maski pośmiertnej Dantego czy spektakularne ucieczki przed prześladowcami to jedynie część z nich. Dynamizm prowadzenia akcji jak zwykle imponuje. Nie ma czasu na spokojne zastanawianie się, bohaterowie wciąż ścigają się z czasem. Mimo wszystko Brown potrafi wpleść w swoją powieść opisy zabytków Florencji, informacje na temat Dantego i samej „Boskiej Komedii”, a przy tym nawet przez chwilę nie być nudnym! Ilość opisów nie przytłacza, przeciwnie – każdy czyta się z przyjemnością. Brown niesamowicie łączy zwięzłość i szczegółowość. Nie podaje suchych faktów o historii dzieła Dantego – postać Langdona wspomina jeden ze swoich wykładów dotyczących symboli w poemacie i sztuce późniejszej nim inspirowanej. To sprytne rozwiązanie pozwala na przekazanie czytelnikowi podstawowych informacji o „Boskiej Komedii” i jej autorze tak, aby nikt nie poczuł się jak uczeń stojący pod tablicą, dla którego pewne rzeczy powinny być oczywiste, a nie są.

Znów Brown zdaje egzamin z przygotowania się do pisania na piątkę. Z niesamowitą starannością gromadzi fakty, zna nie tylko literaturę, ale i malarstwo, rzeźbę czy architekturę Florencji. Może to decyduje o sukcesie – nie sztuką jest pisanie o czymś, czego dokładnie się nie zna i czego się nie zanalizowało. Powieść porusza kwestię przeludnienia – problemu wziętego nie z powietrza, a opisywanego i badanego przez Światową Organizację Zdrowia. Brown nie opiera się wyłącznie na wyobraźni – korzysta z realnych wyników badań i obserwacji prowadzonych przez tę instytucję.

Książkę polecam nie tylko fanom sensacji i Browna jako pisarza. Można w niej znaleźć wiele informacji dotyczących każdego z nas. Dopiero lektura uświadomiła mi, że przeludnienie to realny problem. Przyznam, można popaść w lekką paranoję, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę fakt, że dane nie kłamią. Rozmawiałam z innym czytelnikiem książki i dla niego też rozwiązanie zaproponowane przez Browna jest sensowne, mimo że pozostaje w konflikcie z moralnością. Polecam przeczytać i wyrobić sobie własną opinię tak na temat książki, jak i przeludnienia, sensu istnienia zaraz, postępu w medycynie i wielu innych kwestii. Dawno żaden utwór nie skłonił mnie do tak głębokich przemyśleń i tak przemożnej chęci dyskusji. Książka doskonała na zimowe wieczory, podróże komunikacją miejską, przerwę na uczelni czy leczenie przeziębienia w łóżku. Nie sposób się oderwać, zaręczam.
Moje osobiste 10/10.